Emisje do powietrza

Największy udział w emisji do powietrza z instalacji spółek Grupy ORLEN mają: dwutlenek siarki, tlenki azotu, tlenek i dwutlenek węgla oraz pył. Emisje te powstają głównie w wyniku spalania paliw przy produkcji energii elektrycznej i cieplnej oraz w procesach technologicznych instalacji rafineryjnych i chemicznych. Ponadto występują emisje lotnych związków organicznych oraz inne charakterystyczne dla prowadzonych procesów technologicznych.

Łączna emisja wszystkich substancji do powietrza, w tym dwutlenku węgla, dla Grupy ORLEN w 2021 roku wyniosła 17,7 mln Mg.

Emisja SO₂, NOx, CO i pyłów do powietrza wyniosła w roku 2021 dla Grupy ORLEN 36,6 tys. Mg i była mniejsza o 10,35% w odniesieniu do 2020 roku. Emisja CO₂ wyniosła w roku 2021 ponad 17,6 mln Mg i w porównaniu z rokiem 2020 była większa o 3,77%. Zdecydowana większość emisji CO₂ podlega systemowi EU ETS.

W roku 2021 nastąpił znaczący spadek emisji dwutlenku siarki i tlenków azotu na instalacjach PKN ORLEN i Unipetrol oraz spadek emisji tlenku węgla na instalacji do produkcji amoniaku w ANWIL S.A.

Największy udział w emisji pozostałych substancji mają emisje w tym węglowodorów i metanu. Spadek tych emisji wynika z ilości zatrzymań instalacji w ciągu roku. W 2021 roku zanotowano mniejszą liczbę postojów instalacji produkcji amoniaku w ANWIL S.A.

W grupie pozostałych substancji emitowanych przez instalacje spółek GK ORLEN znajdują się lotne związki organiczne (LZO). Wielkość emisji tych substancji wyniosła 9 765 Mg. Wielkość emisji substancji stanowiących trwałe zanieczyszczenia organiczne (POP) wyniosła 0,04 Mg, a substancji niebezpiecznych (HAP) 824 Mg.

Bezpośrednie emisje gazów cieplarnianych w Grupie ORLEN obejmują emisje CO₂ raportowane w ramach Europejskiego Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji oraz emisje niepodlegające temu systemowi.

Łączna wielkość emisji CO₂ z instalacji włączonych do systemu EU ETS w roku 2021 wyniosła 17 609 161 Mg, natomiast wielkość emisji CO₂ nieobjęta systemem EU ETS, pochodząca z niewielkich lokalnych źródeł ciepła i instalacji spalarni odpadów wyniosła łącznie 42 857 Mg.

Dla instalacji spółek Grupy ORLEN objętych zezwoleniem na emisję gazów cieplarnianych, prowadzono bilansowanie emisji gazów cieplarnianych w układzie miesięcznym. Na bieżąco monitorowano stopień wykorzystania przyznanych uprawnień do emisji CO₂ dla każdej jednostki. Łączna pula darmowych uprawnień przyznanych instalacjom Grupy ORLEN na 2021 rok wyniosła 7 606 860 Mg.

Grupa ORLEN na bieżąco monitoruje rzeczywistą wielkość emisji CO₂ i odnosi ją do ilości przyznanych uprawnień prowadząc działania zapewniające posiadanie wymaganej ich ilości.

Emisja wszystkich gazów cieplarnianych wynosi 17 654 205 Mg, co w przeliczeniu na ekwiwalent CO₂ stanowi 17 777 829 Mg eCO₂.

Substancje kontrolowane oraz fluorowane gazy cieplarniane używane są w oznaczeniach laboratoryjnych i analitycznych, w urządzeniach chłodniczych i klimatyzacyjnych oraz jako odczynniki ułatwiające procesy chemiczne w produkcji chloru i sody kaustycznej. Ekwiwalent trichlorofluorometanu (CFC-11) dla wyemitowanych substancji został wyliczony zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 1005/2009 z dnia 16 września 2009 r. i wyniósł 5,95 Mg.

PKN ORLEN realizuje strategię dekarbonizacji, która jest jednym ze zobowiązań nowej strategii biznesowej Grupy ORLEN do 2030 roku. Koncern zadeklarował cel osiągnięcia neutralności emisyjnej w 2050 roku. W ramach dochodzenia do tego celu, do 2030 roku Koncern o 20% zredukuje emisje CO₂ z obecnych aktywów rafineryjnych i petrochemicznych oraz o 33% CO₂/MWh z produkcji energii elektrycznej. Ogłoszona przez PKN ORLEN strategia dążenia do neutralności emisyjnej oparta jest na czterech filarach: efektywności energetycznej produkcji, zeroemisyjnej energetyce, paliwach przyszłości oraz zielonym finansowaniu.

W PKN ORLEN podjęto działania w celu wypracowania metodologii obliczania śladu węglowego. Metodologia ta jest  zgodna z standardem GHG Protocol (Corporate Accounting and Reporting Standard) dla Zakresu 1 i Zakresu 2 (wg metody market-based). Prace nad Zakresem 3 aktualnie trwają.

Emisje bezpośrednie dla Zakresu 1 pochodzą z procesów wytwarzania energii elektrycznej i pary, ogrzewania oraz chłodzenia. Emisje te wynikają ze spalania paliw w kotłach, piecach, silnikach i turbinach, a także z procesów technologicznych.

Metodologia użyta do wyliczeń emisji bezpośrednich uwzględnia ciągłe i okresowe pomiary emisji gazów cieplarnianych, monitoring rodzaju i ilości wykorzystywanych paliw oraz dokonuje ich konwersji na GHG eCO₂.

Pośrednie emisje GHG dla Zakresu 2 wyliczane są zgodnie z metodyką rynkową. Emisje te obejmują emisje z wytworzenia zakupionej lub pozyskanej energii elektrycznej, ogrzewania, chłodzenia i zużytej pary.

W Grupie ORLEN charakter naturalnego obiegu CO₂ przypisuje się emisjom pochodzącym ze spalania surowców bioenergetycznych. Zgodnie z raportami IPCC, emisje CO₂ powstałe w wyniku spalania biodiesla oraz biomasy, jako paliw alternatywnych, są stale rekompensowane przez ilość dwutlenku węgla pochłoniętego przez rośliny.

Zgodnie z GHG Protocol emisje biogeniczne raportuje się poza Zakresami 1 i 2.

W przypadku PKN ORLEN S.A. emisje biogeniczne obliczono zgodnie ze wskaźnikami w bazie danych DEFRA dla spalania biodiesla i wyniosły one 7 Mg eCO₂.